بسیار سفارش به صبا کردم و رفتم

دیشب  گره از  زلف تو   وا   کردم و  رفتم
 دیوانه ای  از بند رها  کردم و رفتم 
دل حلقه ی گیسوی تو بر گردن خودداشت
از گردنش این سلسله وا کردم و رفتم

تا  موی  تو   را  باز  پریشان  نکند  باد
 بسیار سفارش به صبا کردم و رفتم

صد جور به من کردی و من هیچ نگفتم
 جز آن که به جان تو دعا کردم و رفتم

میسوزم ازین شعلهء جان سوزکه خودرا
 از عشق تو انگشت نما کردم و رفت

یوسف بخشی خوانساری

آن روز که رازها [همه] فاش شود....

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (۱)		وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾
و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست (۲)		وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿۲﴾
آن اختر فروزان (۳)		النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿۳﴾
هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (۴)		إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿۴﴾
پس انسان باید بنگرد که از چه آفریده شده است (۵)		فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿۵﴾
از آب جهنده‏اى خلق شده (۶)		خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿۶﴾
[که] از صلب مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مى‏آید (۷)		یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿۷﴾
در حقیقت او [= خدا] بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (۸)		إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿۸﴾
آن روز که رازها [همه] فاش شود (۹)		یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿۹﴾
پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (۱۰)		فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿۱۰﴾
سوگند به آسمان بارش‏ انگیز (۱۱)		وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿۱۱﴾
سوگند به زمین شکافدار [آماده کشت] (۱۲)		وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿۱۲﴾
[که] در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (۱۳)		إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿۱۳﴾
و آن شوخى نیست (۱۴)		وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿۱۴﴾
آنان دست به نیرنگ مى‏زنند (۱۵)		إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿۱۵﴾
و [من نیز] دست به نیرنگ مى‏زنم (۱۶)		وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿۱۶﴾
پس کافران را مهلت ده و کمى آنان را به حال خود واگذار (۱۷)