آن روز که رازها [همه] فاش شود....
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ | ||
|
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (۱) |
وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾ |
|
|
و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست (۲) |
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿۲﴾ |
|
|
آن اختر فروزان (۳) |
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿۳﴾ |
|
|
هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (۴) |
إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿۴﴾ |
|
|
پس انسان باید بنگرد که از چه آفریده شده است (۵) |
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿۵﴾ |
|
|
از آب جهندهاى خلق شده (۶) |
خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿۶﴾ |
|
|
[که] از صلب مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مىآید (۷) |
یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿۷﴾ |
|
|
در حقیقت او [= خدا] بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (۸) |
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿۸﴾ |
|
|
آن روز که رازها [همه] فاش شود (۹) |
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿۹﴾ |
|
|
پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (۱۰) |
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿۱۰﴾ |
|
|
سوگند به آسمان بارش انگیز (۱۱) |
وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿۱۱﴾ |
|
|
سوگند به زمین شکافدار [آماده کشت] (۱۲) |
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿۱۲﴾ |
|
|
[که] در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (۱۳) |
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿۱۳﴾ |
|
|
و آن شوخى نیست (۱۴) |
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿۱۴﴾ |
|
|
آنان دست به نیرنگ مىزنند (۱۵) |
إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿۱۵﴾ |
|
|
و [من نیز] دست به نیرنگ مىزنم (۱۶) |
وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿۱۶﴾ |
|
|
پس کافران را مهلت ده و کمى آنان را به حال خود واگذار (۱۷) |